DÖNÜŞÜM-- Franz Kafka

  Kitapta yazar toplumdaki ezikliğini böceğe dönüşme metaforu üzerinden anlatıyor.

* İlk cümlesinden insana sonunu merak ettiriyor. Fakat kitap bir süre sonra tekdüze bir hal alıyor. Akıcı olmayan üslubu insanı iyice soğutuyor diyebilirim.
Kitap başladığı gibi bitiyor resmen. Her sayfayı çevirişinizde olumlu bir şey bekliyorsunuz ama nafile. İç burkucu haliyle bitiyor kitap. Bitince insan ben ne
anladım bu işten diyor.

* Dikkatimi çeken şeylerden biri de; kahramanın ve onun ailesinin adamın böceğe dönüşmesine olan tepkisi. Hiç yeterli bir tepki değil bence. Sanki hergün insanlar
böceğe dönüşüyor. Olayda bir inkar, kabullenememe safhası yok. direkt olayın niye kendi başlarına geldiği kısmına geçiyorlar. Bunun aksine ilerleyen zamanlardaki
tepkinin ise çok fazla olduğunu düşünüyorum. Madem çoccuğunuzun böceğe dönüştüğünü kabul ettiniz. O zaman çocuğunuz gibi davranın. Sonuçta şimdi böcek gibi görünse de, o sizin oğlunuz. bir ucube gibi davranmaya gerek yok. Zira böceğin bir zararı da yok insanlara. böceğe bile böyle davranılmaz ki.

* Kitaptaki betimlemeler falan güzel. Olaydaki tirajikomiklik insanın beynine
güzel oturttuluyor. Burda da şöyle bir durum dikkatimi çekti; tasvir edilen böcek
modelinde bazı çelişkiler var. Mesela bir yerde böceğin sırtının ne kadar sert
olduğundan bahssediliyor. Böcek tavandan sırt üstü düşüyor ve hiç bir şey olmuyor.
Fakat başka bir yerde ise atılan elma sırtına saplanıyor böceğin.

* Sonuç olarak ilginç bir konu kötü bir anlatımla işlenmiş diyebilirim. Ama
trajikomikliği için okunabilir
                                                                                  ÜMİT FURKAN HAKAN